رهی معیری » غزلها - جلد چهارم

1. برق نگاه : بروی سیل گشادیم راه خانه خویش
2. خشکسال ادب : دگر از جان من ای سیمین بر چه می خواهی؟
3. حاصل عمر : بسکه جفا ز خار ئ گل دید در دل رمیده ام
4. حاصل عمر : رخم چو لاله ز خوناب دیده رنگین است
5. بوسه جام : تو سوز آه من ای مرغ شب چه میدانی؟
6. ناله جویبار : گر چه روزی تیره تر از شام غم باشد مرا
7. کیان اندوه : نی افسرده ای هنگام گل روید ز خاک من
8. سرگشته : بی روی تو راحت ز دل زار گریزد
9. یار دیرین : به سوی ما گذار مردم دنیا نمی افتد
10. حصار عافیت : نسیم وصل به افسردگان چه خواهد کرد؟
11. ساغر خورشید : زلف و رخسار تو ره بر دل بیتاب زنند
12. آیینه روشن : ز کینه دور بود سینه ای که من دارم
13. دریا دل : دور از تو هر شب تا سحر گریان چو شمع محفلم
14. سیه مست : وای از این افسرده گان فریاد اهل درد کو؟
15. پشیمانی : دل زود باورم را به کرشمه ای ربودی
16. آزاده : بر خاطر آزاده غباری ز کسم نیست
17. مکتب عشق : هر شب فزاید تاب وتب من
18. در سایه سرو : حال تو روشن است دلا از ملال تو
19. حلقه موج : گه شکایت از گلی گه شموه از خاری کنم
20. محنتسرای خاک : من کیستم ز مردم دنیا رمیده ای
21. پیر هرات : بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کند
22. آتش جاوید : ستاره شعله ای از جان دردمند من است
23. زبان اشک : چون صبح نودمیده صفا گستر است اشک
24. گلبانگ رود : نوای آسمانی آید از گلبانگ رود امشب
25. شکوه ناتمام : نسیم عشق ز کوی هوس نمیآید