رهی معیری » غزلها - جلد دوم

1. سایه آرمیده: لاله داغدیده را مانم
2. نازک اندام: ز جام آینه گون پرتو شراب دمید
3. سودازده: آن که سودا زده چشم تو بوده است منم
4. پایان شب: رفت و نرفته نکهت گیسوی او هنوز
5. باران صبحگاهی: اشک سحر زداید از لوح دل سیاهی
6. عمر نرگس: آتشین خوی مرا پاس دل من نیست نیست
7. سراب آرزو: دل من ز تابناکی به شراب ناب ماند
8. از خود رمیده: چو گل ز دست تو جیب دریده ای دارم
9. ستاره خندان: بگوش همنفسان آتشین سرودم من
10. کوکب امید: ای صبح امید دمیده بنا گوش کیستی
11. بی سرانجام: مرغ خونین ترانه را مانم
12. شعله سرکش: لاله دیدم روی زیبا توام آمد بیاد
13. مهتاب: ما نقد عافیت به می ناب داده ایم
14. لبخند صبحدم: گر شود آنروی روشن جلوه گر هنگام صبح
15. ناآشنا: ما را دلی بود که ز دنیای دیگر است
16. گریزان: چرا چو شادی از این انجمن گریزانی
17. خنده برق: سزای چون تو گلی گر چه نیست خانه ما
18. مردم فریب: شب یار من تب است و غم سینه سوز هم
19. هوسناک: در چمن چون شاخ گل نازک تنی افتاده است
20. کوی می‌فروش: ما نظر از خرقه پوشان بسته ایم
21. خاک شیراز: چون شفق گر چه مرا باده ز خون جگر است
22. گیسوی شب: شب این سر گیسوی ندارد که تو داری
23. وفای شمع: مردم از درد و نمی آیی به بالینم هنوز
24. شب‌زنده‌دار: خاطر بی آرزو از رنج یار آسوده است