رهی معیری » غزلها - جلد اول

1. شاهد افلاکی: چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
2. حدیث جوانی: اشکم ولی بپای عزیزان چکیده ام
3. سوزد مرا سازد مرا: ساقی بده پیمانه ای ز آن می که بی خویشم کند
4. زندان خاک: با دل روشن در ان ظلمت سرا افتاده ام
5. غباری در بیابانی: نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
6. طوفان حادثات: این سوز سینه شمع شبستان نداشته است
7. داغ تنهایی: آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم
8. نیلوفر: نه به شاخ گل نه به سرو چمن پبچیده ام
9. رسوای دل: همچو نی می نالم از سودای دل
10. غرق تمنای تو ام: در پیش بیدردان چرا فریاد بی حاصل کنم
11. دل زاری که من دارم: ندانم رسم یاری بی وفا یاری که من دارم
12. ماجرای اشک: تابد فروغ مهر و مه از قطره های اشک
13. ترک خودپرستی کن: گر به چشم دل جاناجلوه های ما بینی
14. گوهر تابناک: زبون خلق ز خلق نکوی خویشتنم
15. خیال انگیز: خیال انگیز و جان پرور چو بوی گل سراپایی
16. گریه ی بی اختیار: تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست
17. بهشت آرزو: بر جگر داغی ز عشق لاله رویی یافتم
18. ساغر هستی: ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست
19. چشمه نور: هر چند که در کوی تو مسکین و فقیرم
20. نای خروشان: چو نی بسینه خروشد دلی که من دارم
21. خنده مستانه: با عزیزان نیامیزد دل دیوانه ام
22. پرنیان پوش: ز گرمی بی نصیب افتادهام چون شمع خاموشی
23. جلوه ساقی: در قدح عکس تو یا گل در گلاب افتاده است
24. تشنه درد: نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم